Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε την έννοια της ύλης που συναντάμε στα Φιλοσοφικά μας κέιμενα από την έννοια της ύλης που έχουμε σχηματίσει σήμερα.
Ουσιαστικά η χρήση της έννοιας "Υλη" ( που ειρήσθω εν παρόδω σημαίνει Ξύλο ) ξεκινά από τον Αριστοτέλη και χρησιμοποιήθηκε με την έννοια της Πρώτης Υλης.
Σαν παράδειγμα δημιουργού, οι Φιλόσοφοι μας χρησιμοποίησαν κάποιον τεχνίτη : ξυλουργό, μεταλλουργό ή λιθοξόο. Ετσι σαν πρώτη ύλη για να περιγράψουν τι παίρνει κάποιος δημιουργός για να δημιουργήσει χρησιμοποίησαν αντίστοιχα την πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί ο τεχνίτης το οποίο χρησιμοποίησαν για σύμβολο.
Ετσι, αν χρησιμοποίησαν το σύμβολο του ξυλουργού τότε πρώτη ύλη θα ήταν το ξύλο(Υλη) , αν χρησιμοποίησαν τον μεταλλουργό το μέταλλο και αν χρησιμοποίησαν τον λιθοξόο, τον λίθο.
Καθιερώθηκε λοιπόν σαν Πρώτη ύλη να χρησιμοποιείται ο "τεχνικός όρος" Υλη.
Υλη επίσης χρησιμοποιείται για να περιγραφεί η θεία ουσία η οποία έχει αποκτήσει μορφή και είναι αισθητή από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Ετσι Υλη με αυτήν την έννοια, δεν θα συναντήσουμε στον Υπερ-ασιθητό κόσμο ( μιας και εκεί δεν υπάρχουν μορφές ). Αν την συναντήσουμε, τότε θα έχει την έννοια της Πρώτης Υλης.
Γενικά Υλη είναι κάθε υπόστρωμα το οποίο χρησιμεύει για να δεχτεί την δημιουργική δράση κάποιου.
Ετσι λοιπόν όταν αναφέρεται ότι ο Πλάτων είναι Ιδεαλιστής ενώ άλλοι Φιλόσοφοι είναι Υλιστές, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρα στο μυαλό μας τι εννοούμε.
Ο Πλάτων είναι Ιδεαλιστής με την έννοια ότι χρησιμοποιεί την έννοια της Ιδέας ( Αρχετύπου ) μέσω της οποίας δημιουργούνται τα αισθητά πράγματα. Η Ιδέα όμως δεν είναι κάτι μαγικό, είναι θεία ουσία η οποία είναι υψίστης καθαρότητας.
Αυτή η Ιδέα με τον μηχανισμό που αναφέραμε ήδη, αποτυπώνεται στην παχύτατη θεία ουσία η οποία υπάρχει στον Αισθητό Κόσμο και την οποία λέμε Υλη και τις δίνει μορφές.
Συνεπώς τόσο η Ιδέα όσο και η Υλη είναι θεία ουσία, διαφορετικών πυκνοτήτων θα μπορούσαμε να πούμε. Λόγω της πυκνότητας της αυτής, η θεία ουσία σαν Υλη είναι αισθητή από τις ανθρώπινες αισθήσεις, ενώ η Ιδέα δεν είναι.
Για αυτό και συναντάμε στα κείμενα μας την αναφορά σε άυλο και υλικό, με την έννοια ότι με άυλο αναφερόμαστε στην θεία ουσία που δεν είναι αισθητή από εμάς και σε υλικό σε αυτήν που είναι αισθητή από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Όπως το είπες. Οι Ιδέες είναι τα αρχέτυπα, οι κυανοτυπίες. Οι Ιδέες είναι και αυτές ύλη, ή τουλάχιστον πρέπει να είναι ύλη, ύλη όμως μη αισθητή. Τώρα αν είναι υψίστης κθαρότητος δεν το γνωρίζω (τί ακριβώς εννοείς με το "υψίστης καθαρότητος";).
Ολα είναι θεία ουσία, είτε αυτά είναι οι Ιδέες, είτε είναι η πέτρα που κλωτσάμε στον δρόμο.
Λόγω της προόδου, η θεία ουσία κατεβάζει τρόπον τινά την συχνότητα της - την ποιότητα της - για να εκδηλωθεί στα διάφορα επίπεδα. Στον αισθητό κόσμο, η θεία ουσία δέχεται μορφή για να υποστασιοποιηθεί.
Η ποιότητα της θείας ουσίας του θείου κόσμου είναι σαφέστατα ανώτερης τάξεως από την θεία ουσία που έχει δεχτεί μορφή για να υπάρξει στον αισθητό κόσμο.
Ετσι σαν καθαρότητα μπορούμε να θεωρήσουμε αφ'ενός μεν την τάξη της ποιότητας της θείας ουσίας, αφ'ετέρου το αν έχει δεχτεί μορφή ή όχι.
Δημοσίευση σχολίου