Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

ΚΑΘΟΔΟΣ ΨΥΧΩΝ

Οπως έχουμε πει, η Ανάγκη υποχρεώνει τις ψυχές να ενσαρκωθούν και έτσι αυτές εντάσσονται στην δικαιοδοσία των θυγατέρων της Ανάγκης που είναι οι Μοίρες. Και ανάλογα με τις δράσεις της κάθε ψυχή, είτε θα συνεχίζει να επανενσαρκούται, είτε κάποια στιγμή θα απαλλαγεί από το "βάρος" που έχει προσλάβει λόγω της ύλης και θα επανέλθει στην πρωταρχική της κατάσταση.

"οπότε δη σώμασιν εμφυτεύθειεν εξ ανάγκης", δηλαδή "αφού οι ψυχές τοποθετούνται αναγκαστικά στα σώματα" μας λέει ο Πλάτων, όπως επίσης ότι "αυτές οι μεταβολές δεν θα σταματήσουν παρά μόνο όταν υποταχτεί στην περιφορά του ταυτού και του ομοίου, που έχει μέσα του, και κυριαρχώντας με την λογική σε εκείνη την φοβερή θουρβώδη και άλογη μάζα φωτιάς, νερού, αέρα και γης που του δόθηκε μετά την γέννηση του, επιστρέψει και πάλι στην αρχική αρίστη μορφή του"

Η κάθε ψυχή λοιπόν κατεβαίνει στον κόσμο της γέννησης, για να αναπτύξει τους ουσιώδεις λόγους της, δηλαδή τις αιτίες που υπάρχουν μέσα στην ουσία της εκ κατασκευής. Πρέπει οπωσδήποτε να ενσαρκωθεί, γιατί αλλοιώς δεν μπορεί να τους αναπτύξει.
Οταν τώρα το κατορθώσει και επίσης κυριαρχήσει απαλασσόμενη από την ύλη που, λόγω της καθόδου της στον κόσμο της γέννησης, έχει προσκολληθεί πάνω της, τότε κατορθώνει να επιστρέψει στο νοητό από όπου προήλθε, με άλλα λόγια να θεωθεί.

Συμβολικά, όπως έχουμε ήδη πει σε προηγούμενη ανάρτηση, ο Πλάτων λέει ότι η πρώτη γέννηση ( κάθοδος ) της ψυχής στον αισθητό κόσμο, γίνεται σε σώμα άνδρα ( άρα δηλαδή σε κατάσταση αρχικά τέλεια, μιας και όταν πρωτοκατεβαίνει δεν έχει υποστεί καμία "αλλοίωση"), και αν δεν κατορθώσει να παραμείνει αμετάβλητη, τότε σε επόμενες ενσαρκώσεις θα ενσαρκωθεί σε κατώτερες καταστάσεις που συμβολικά αναφέρονται με την φύση της γυναίκας και των θηρίων.

Αυτό γίνεται καθόλη την διάρκεια μιας περιόδου του θείου γεννητού. Αν τώρα, κατά την διάρκεια μιας ολόκληρης περίοδου η Ανάγκη δεν υποχρεώσει μια ψυχή να ενσαρκωθεί ( με άλλα λόγια αν μια ψυχή έχει απαλλαγεί από τα φορτία εκείνα που θα την ανάγκαζαν να επανενσαρκωθεί), τότε η ψυχή δεν επανενσαρκούται.

----

Σε κάθε επιμέρους ψυχή λοιπόν έχει καθοριστεί μια κάθοδος στον αισθητό κόσμο, όχι γενικά, αλλά σε κάθε μια περίοδο του θείου γεννητού, γιατί καμιά ψυχή, ούτε άχραντη, δεν μπορεί να μείνει ψηλά για μια ολόκληρη περίοδο του σύμπαντος
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο IT E 278.10

Κοινό χαρακτηριστικό κάθε ψυχής είναι η μια κάθοδος σε κάθε περίοδο, για να μην αδικηθεί καμιά από τον Δημιουργό.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 280.5

Οι Ψυχές πραγματοποιούν από μόνες τους τις πρώτες καθόδους και οδηγούνται από την Μοίρα. Η αυτεξουσιότητα ανήκει στις ψυχές από την ουσία τους
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 283.13

Αυτό που παραμένει ψηλά ως απαρέγκλιτο και αμετάτρεπτο για μια ολόκληρη περίοδο, δεν μπορεί πλέον να ενσαρκωθεί σε άλλη περίοδο. Γιατί όλα τα σχήματα του σύμπαντος την διατήρησαν αμετάπτωτη και ανανεώνονται ξανά και ξανά.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 278.17

Η πρώτη γέννηση είναι η κάθοδος από το νοητό.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 278.10

Με την γυναίκα δηλώνεται συμβολικά κάθε ασθενές είδος ζωής, το οποίο εκθηλύνεται και κλίνει προς τον κόσμο της γέννησης.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 293.26

Η ψυχή κατεβαίνει στην ζωή θηρίου και όχι στο σώμα θηρίου.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 295.10

Η σπορά των ψυχών δεν γίνεται τυχαία
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 304.3

( Σχετικά με τις ψυχές ανατρέξτε και σε προηγούμενες αναρτήσεις : http://empedotimos.blogspot.com/2008_10_01_archive.html )

6 σχόλια:

Panos Konstantinidis είπε...

> Πρέπει οπωσδήποτε να ενσαρκωθεί, γιατί αλλοιώς δεν μπορεί να τους αναπτύξει.

Γιατί θα πρέπει να ενσαρκωθεί για να τους αναπτύξει; Γιατί δεν μπορεί να τους αναπτύξει ασάρκωτη;

ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ είπε...

Διότι ενσαρκούμενη και ερχόμενη σε επαφή με την ύλη θα δεχθεί τα κατάλληλα "ερεθίσματα" τα οποία και θα "ξυπνήσουν" τους ουσιώδεις λόγους της.

Χωρίς αυτά, οι λόγοι αυτοί θα είναι εν υπνώσει, μη ενεργοί.

Φαντάσου την ψυχή σαν μια οθόνη, το ρεύμα και το κατάλληλο input της οθόνης σαν την ύλη και τους ουσιώδεις λόγους της σαν τα Pixels της οθόνης. Αν η οθόνη είναι εκτός ρεύματος, τα Pixels παραμένουν σβηστά. Αν όμως τροφοδοτηθεί με ρεύμα και με το κατάλληλο input ( είτε από υπολογιστή είτε από κεραία αν πρόκειται για οθόνη τηλεόρασης ) τότε τα pixels αρχίζουν να διεγείρονται και να ανάβουν. Σκοπός μας είναι να ανάψουν όλα τα Pixels.

Αλλωστε η προβολή των λόγων που συνιστούν την ουσία της ψυχής (ουσιώδεις λόγοι δηλαδή) πάνω στην φανταστή ύλη(φαντασία) είναι η διάνοια.

"Γιατί η διάνοια περιέχει τους λόγους, αλλά αδυνατεί να τους δει συνεπτυγμένα και γι'αυτό τους εξαπλώνει και τους εναποθέτει και τους οδηγεί στην φαντασία, που βρίσκεται στα πρόθυρα της διάνοιας και αναπτύσσει την γνώση τους μέσα σε εκείνη ή μαζί με εκείνη, έχοντας αγαπήσει τον χωρισμό από τα αισθητά και έχοντας βρεί την ύλη της φαντασίας ως κατάλληλη για την υποδοχή των δικών της ιδεών"
Πρόκλος - Σχόλια στον Ευκλείδη 54.27

Γενική, η οποιαδήποτε εξέλιξη της ψυχής γίνεται πάντα όταν είναι ένσαρκη.

Εθιξες ένα πολύ ενδιαφέρον αλλά λίγο περίπλοκο θέμα. Οταν κάποια στιγμή προσεγγίσουμε το θέμα της φαντασίας και διανοίας, νομίζω θα ήταν ενδιαφέρον να επανέλθουμε.

Panos Konstantinidis είπε...

Εμπεδότιμε είπες

> Διότι ενσαρκούμενη και ερχόμενη σε επαφή με την ύλη

εννοείς ότι η ψυχή δεν είναι ύλη;

ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ είπε...

Με τον όρο ύλη αναφερόμαστε στη θεία ουσία που είναι στον αισθητό κόσμο και είναι αισθητή από τις αισθήσεις μας.

Η ψυχή είναι θεία ουσία που είναι μεταξύ της νοερής ουσίας και της ύλης.

Τα πάντα είναι ουσία, εκτός από τους πρωταρχικούς θεούς που είναι υπερούσιοι.

Για την έννοια της ύλης ανάτρεξε στο :
http://empedotimos.blogspot.com/2008/08/blog-post_696.html

Για την ψυχή ανάτρεξε στο :
http://empedotimos.blogspot.com/2008/10/blog-post.html

Παναγιώτης-Φαινίων είπε...

Εμπεδότιμε, πως γίνεται να συσχετίσουμε το ότι η ανάπτυξη των ουσιώδων λόγων είναι η αιτία για τη κάθοδο των ψυχών με αυτό που λέει ο Πρόκλος:

Η ψυχή κατεβαίνει στα σώματα επειδή θέλει να μιμηθεί την προνοητική ιδιότητα των Θεών, γι' αυτό προχωρά στον κόσμο της γένεσης αφήνοντας την ενατένιση, γιατί, καθώς η Θεϊκή τελειότητα είναι δύο ειδών, η μία νοερή και η άλλη πρόνοητικη, η μία σταθερή και η άλλη κινούμενη, η ψυχή μέσω της ενατενίσεως απεικονίζει τη μόνιμη, τη νοερή και την ακλόνητη ιδιότητα των Θεών, ενώ με τη γενεσιουργό ζωή απεικονίζει την προνοητική και κινητική ιδιότητά τους. (...) Επιπλέον, η κάθοδος των ψυχών συντελεί στη τελειότητα του κόσμου. Γιατί πρέπει να μην υπάρχουν μόνο τα αθάνατα και νοητά ζωντανά όντα, όπως είναι αυτά που υπάρχουν μεταξύ Θεών, ούτε τα θνητά και άλογα, όπως τα τελευταία ζωντανά όντα της δημιουργίας, αλλά και όσα βρίσκονται ανάμεσά τους, τα οποία δεν είναι με κανένα τρόπο αθάνατα αλλά μπορούν να μετέχουν στη λογική και στο νου. Τέτοια υπάρχουν πολλά σε πολλά μέρη του σύμπαντος, διότι δεν είναι μόνο ο άνθρωπος θνητό λογικό ζωντανό ον, αλλά είναι τέτοια και πολλά άλλα γένη, άλλα πιο δαιμονικά και άλλα πιο κοντά στη δική μας ουσία. Οι κάθοδοι, λοιπόν, της επιμέρους ψυχής συντελούν στη σύσταση όλων των θνητών και ταυτόχρονα λογικών ζωντανών όντων.
(Βλ Πρόκλος "Εις τον Τίμαιον Πλάτωνος" Ε' [συν.] 324.5 - 324.24)

ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ είπε...

Η ανάπτυξη των ουσιωδών λόγων οδηγεί στην τελειότητα των ψυχών και κατ'επέκτασιν και του κόσμου και στην -κατά το μέτρο της τάξης στην οποία βρίσκονται οι ψυχές-νοερή διαμόρφωση της ψυχικής ουσίας των.
Αυτά τα δύο είναι και τα αίτια που επικαλειται και ο Πρόκλος