ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ-ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ και ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, ο Πλάτων χρησιμοποιώντας τον διάλογο για να απεικονίσει τον Κόσμο, πολύ ευφυώς κατέγραψε την διδασκαλία του πάνω στην φύση του παντός και στην Ελληνική Θεολογία, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν διάλογο.

Όπως έχουμε ήδη μελετήσει οι υποστάσεις είναι οι εξής :

ΕΝ=Ενάδες(Θεοί)=ΑΓΑΘΟΝ
ΝΟΥΣ
ΨΥΧΗ
ΦΥΣΗ
ΣΩΜΑΤΑ που αποτελούνται από ΥΛΗ και ΕΙΔΟΣ(Μορφή)


Η διάρθρωση ενός διαλόγου έχει τα εξής χαρακτηριστικά :

Συνίσταται από την δράση προσώπων, που δρουν σε κάποιο τόπο και σε κάποιο χρόνο

Κάθε διάλογος έχει τον δικό του χαρακτήρα

Κάθε διάλογος έχει τον δικό του τρόπο αποτύπωσης αυτών που θέλει να πει ο Πλάτων

Σε κάθε διάλογο παρατίθενται οι αποδείξεις και τα επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την θέση του Φιλοσόφου

Κάθε διάλογος έχει ένα πρόβλημα το οποίο τίθεται προς συζήτηση

Κάθε δε διάλογος εμπεριέχει είτε έμμεσα είτε άμεσα την έννοια του θείου


Ο Πλάτων λοιπόν για να αποτυπώσει τις θέσεις του για τις υποστάσεις χρησιμοποίησε την εξής αντιστοίχιση :

Η υπόσταση του Αγαθού απεικονίστηκε με την έννοια του θείου

Η υπόσταση του Νου απεικονίστηκε με το υπό συζήτηση πρόβλημα

Η υπόσταση της Ψυχής απεικονίστηκε με τα επιχειρήματα και τις αποδείξεις που διαπραγματεύεται ο διάλογος

Η υπόσταση της Φύσης απεικονίστηκε με τον τρόπο αποτύπωσης που κυριαρχεί σε κάθε διάλογο

Το είδος(Μορφή) απεικονίζεται με τον χαρακτήρα του διαλόγου

Η Ύλη με τα πρόσωπα που συμμετέχουν στον διάλογο, τον χρόνο και τον τόπο που διαδραματίστηκε ο διάλογος. Εδώ να σημειώσουμε ότι τα πρόσωπα πολλές φόρες αναπαριστούν και οντότητες, οι οποίες ανάλογα με την θέση και την σπουδαιότητα τους στον διάλογο, διαφοροποιούνται ανάλογα.

(βλέπε σχετικά : Ανώνυμα Προλεγόμενα στην Πλατωνική Φιλοσοφία 16-17)